Sophie kwam een paar maanden geleden in paniek mijn praktijk binnen omdat haar partner ontrouw was geweest. Ze had de privacy van haar partner geschonden door op zijn laptop te zoeken naar bewijs dat hij vreemdging. Wat ze aantrof waren een aantal opgeslagen gesprekken tussen haar partner en een ander vrouw, die via social media waren gevoerd, waarin hij seksuele fantasieën met de vrouw deelde. Hij had de vrouw nooit fysiek opgezocht.
De partner van Sophie zei dat de gesprekken onschuldig waren en dat hij niet vreemdging, maar Sophie voelde zich bedrogen. Waar ligt nou eigenlijk de grens?
Volgens de Dikke van Dale is de betekenis van ‘vreemdgaan’: ‘het hebben van seks met een ander dan je vaste partner’. Daaruit valt te concluderen dat zolang je maar geen seks hebt met een ander, er niemand vreemdgaat en er dus geen gevaar dreigt. De ervaring in mijn praktijk wijst echter uit dat je je toch bedrogen kunt voelen door je partner terwijl die niet met een ander het bed in is gedoken. De vaak onuitgesproken en toch vanzelfsprekende afspraak om fysiek trouw te blijven blijkt vaak geen garantie op rust en geborgenheid in een relatie, hetgeen waarnaar men juist zo verlangt in een liefdesrelatie.
Emotionele ontrouw
Het feit dat er zo veel manieren bestaan waarop mensen met elkaar in contact kunnen komen, je gemakkelijk nieuwe mensen kunt ontmoeten en "vrienden" kunt worden, betekent dat de vraag waar de grens ligt tussen een onschuldige vriendschap en een emotionele affaire actueel blijft. Maar wanneer speel je nu vals?
Is het vreemdgaan om iemand op Facebook te 'vrienden'? Om ze te appen of mailen zonder dat je partner het weet?
Is het vreemdgaan om afzonderlijke e-mailaccounts te houden met wachtwoorden die je partner niet kent?
Kun je contacten met oude liefdes aanhalen?
Lange vergaderingen in het geheim houden? Of te vaak met een collega bellen?
Kun je een geheim profiel op Second Love plaatsen, of via Tinder grenzen opzoeken, of op Facebook uitspraken ontlokken of uitspraken doen die je in het dagelijkse leven niet direct tegen dezelfde persoon durft of zou zeggen?
De antwoorden liggen verscholen in gevoelens: emoties die je zelf kunt oproepen, in de hand kunt werken of uit de hand kunt laten lopen. Gevoelens die bovendien intiemer en meer bedreigend kunnen zijn voor een relatie dan meetbaar lichamelijk contact. Het echte leven, ‘real life’, en het virtuele leven op Internet lopen hier in elkaar over.
Veranderen rijmt op onderhandelen
In de gesprekken met cliënten wordt mij regelmatig gevraagd waar ik denk dat de grens van een liefdesrelatie behoort liggen. De grens tussen wat kan en wat niet gewenst is, kan per situatie verschillen en kan erg subtiel zijn. Je denkt misschien dat wanneer je eenmaal afspraken met je partner maakt, jullie je er beiden aan zullen houden; “tot de dood ons scheidt” en zo simpel is het. Maar dat is het niet, want je blijft veranderen, je partner verandert continu en je relatie zal daarom ook altijd in beweging zijn.
Veranderingen in je relatie kunnen bijvoorbeeld optreden door het krijgen van een kind en hoe dat de manier waarop jullie met elkaar omgaan beïnvloedt. Of bemoeizuchtige (schoon)ouders, de Coronacrisis, een nieuwe baan of een ziekte die onverwachte eisen aan jullie stelt. Een relatie is één constante onderhandeling. En aan de mogelijkheid te onderhandelen komt nooit een einde. Ik denk dat je heel goed afspraken kunt maken over het schenken van aandacht aan een ander, over zwart/wit liegen of het verzwijgen van contacten met een ander.
Eén simpele vraag
Toch denk ik dat er ook een manier is waarop je de grens kunt toetsen. Je kunt jezelf, wanneer het nodig is en dat voel je aan, één simpele vraag te stellen; “Zou ik dit doen wanneer mijn partner naast me zou staan?”
Deze vraag stelde ik ook aan de partner van Sophie, toen hij aangaf bereid te zijn samen aan de relatie te werken. Zijn antwoord klonk luid en duidelijk: ‘nee, ik wist dat ik haar daarmee pijn zou doen.’
Mensen die niets te verbergen hebben, verbergen niets. Wanneer je denkt de grens over te gaan, stel jezelf dan de vraag: “Zou ik dit doen wanneer mijn partner naast me zou staan?” Als het antwoord ‘nee’ is, is het waarschijnlijk geen goed idee je voorgenomen besluit te nemen.
Hoe verder als … ?
Wanneer er iets gebeurt in je relatie dat jouw grens over gaat, moet je met elkaar praten. Dergelijke gesprekken mogen geen gevechten worden, je moet samen werken en weer op één lijn komen. In het geval je er samen niet uitkomt, kun je in een neerwaartse spiraal terechtkomen. Juist dan is het belangrijk om je met volledige inzet en betrokkenheid naar je partner toe te keren. Wend je niet af. Als je er namelijk voor kiest om je af te wenden, erodeert het vertrouwen. Je kunt een probleem binnen een relatie niet oplossen door je naar de buitenwereld te keren. Het enige wat dat doet is meer problemen creëren.
Wanneer je van je partner houdt, wil je er alles aan doen wat je kunt om hem/haar te helpen zich gesteund, geliefd en veilig te voelen.
Als je dat zelf en samen niet meer voor elkaar krijgt, is de volgende stap het inschakelen van hulp. Ik help graag door te praten over hoe je kunt onderhandelen en het doel daarvan weer scherp te krijgen. Met als resultaat dat jullie allebei weer gefocust, betrokken en aangesloten zijn op elkaar. En met een gevoel van geborgenheid en rust weer liefdevol verder kunnen!
Comments